Een patiënt heeft vaak hulp nodig om het juiste perspectief te krijgen op de momenten dat het erom spant. Wie ondersteunt de patiënt en wie wijst de weg?
Claire[bewerken | brontekst bewerken]
Ze was drie dagen de kluts kwijt. Ze krijgt eenmaal in de drie weken een infuus. De medicatie kan niet door de hersenbarrière heen. Ineens had ze vier cm in haar hersenen zitten. Het was te groot om te bestralen in Tilburg dus moest het een algemene bestraling in Vlissingen zijn. Ze had aanvallen van een epileptisch insult. Ze ging naar de huisarts voor medicatie en een foto laten maken. Dat was allemaal rond de kerst, veel mensen waren op vakantie. Ze kon nergens vragen of ze het zou overleven.
Veel mensen waren met vakantie dus ik kon eigenlijk nergens vragen of ik het zou overleven. Toen heb ik een paar dagen alsmaar moeten huilen en toen euh, toen zei ik van godverdomme ik ga niet dood.