Overzicht

Aan het einde van het behandeltraject komen de contacten met de behandelaars plotseling te vervallen; je kunt met je vragen niet meer bij hen terecht en zult zelf op zoek moeten gaan naar andere vormen van ondersteuning. Mensen uit je omgeving kunnen denken dat je weer helemaal "beter" bent nu de behandeling is afgerond, terwijl jezelf nog klachten ervaart en tijd nodig hebt voor de verwerking van de ingrijpende periode.

Handelingsopties

Op zoek naar andere ondersteuning

Het einde van de behandeling voelt als losgelaten worden.

Werknemer: "Je wordt gewoon los gelaten. Want elke keer als je op de tafel ligt ben je blij want ze gaan me beter maken. Maar als dat ophoudt, ja en dan nu?"

Werknemer: "Het medische traject is afgelopen en al die andere dingen moet je zelf naar op zoek."

Werknemer: "Ik weet nog met het ziekenhuis daar kreeg ik mijn één na laatste kuur mee. Ik zat in Rotterdam voor de behandeling en mocht in Terneuzen bloed laten prikken en laatste kuur doen. Toen dat goed was werd ik nog gebeld door een verpleegkundige die ik helemaal niet kende en dat was dan de evaluatie van hoe het allemaal gegaan was. Dat vond ik wel raar. Het was ineens ook echt zo klaar. De rest daar krijg je niks van mee, van hoe dan verder."

Je hebt nog steeds vragen en behoefte aan gesprekken. Je zult zelf op zoek moeten naar nieuwe vormen van ondersteuning.

Werknemer: "Mijn tintelingen begonnen toen ik twee maanden klaar was met alles. Heb me suf gezocht op internet, maar kon het nergens vinden." 

Werknemer: "Bij einde behandeling miste ik juist ook het lotgenoten contact. Dat je weer aan het werk wil maar ineens je bed niet uit kan komen omdat je spieren het niet doen. Juist dan moet je even horen nee joh het kost gewoon wat tijd. Iemand zei tegen mij het begint pas nu je de behandeling door bent."

Verwerken en vertrouwen opbouwen

Achteraf bezien is het behandeltraject intensief en ingrijpend geweest. Veel mensen hebben tijd nodig voor de verwerking ervan en het terugwinnen van vertrouwen.

Werknemer: "Ik had zoiets van nou de laatste pillen. Hup re-integreren. Mensen hadden al eens gezegd van dan komt het pas, maar ik dacht nee het gaat hartstikke goed. Maar pas in de periode erna kwam de verwerking van alles wat er gebeurd is en dacht ik ze hebben toch wel gelijk."

Werknemer: "Weet je, het is voor iedereen zo verschillend. Je moet alle scenario’s eigenlijk in je achterhoofd  houden en die gaan ook continu door je achterhoofd en daar heb je het heel druk mee. Het kan alle kanten opgaan. Je weet het niet, en pas op een gegeven moment, als de behandeling aanslaat en je weet die tumor is weg en vooral na die eerste controle het is niet terug. Weet je, dan pas begin je eigenlijk een beetje meer vertrouwen te krijgen. Tenminste dat was voor mij zo."

Adviezen

Voor de werknemer

Houd er rekening mee dat je je niet meteen "beter" voelt na het beëindigen van het behandeltraject.

Werknemer: "Als je in je behandeling zit dan weet iedereen dat je daarin zit. Iedereen voelt met je mee en dergelijke. Dan heb je je chemo gehad, je bent geopereerd, je bent bestraald, je ziet er weer goed uit. Jij denkt ik ga niet zeuren het gaat goed. En dat is het grootste zwarte gat wat er is. Je wilt namelijk dat je er weer gewoon uitziet, maar je bent nog niet gewoon

Voor de werkgever

Houd er rekening mee dat klachten niet verdwenen zijn na beëindiging van de behandeling.

HR-adviseur: "Managers denken vaak inderdaad van je bent uitbehandeld dus je bent er weer terwijl sommige mensen nog klachten hebben. Ook psychische klachten moeten we niet vergeten en dat vind ik lastig om aan de manager te moeten uitleggen. Gewoon omdat die denkt ze is er weer en we gaan weer verder."