This is a property of type Text.
P
Persoon met Kanker in Ontvangen diagnose (PmK S0). +
Persoon met Kanker in Ontvangen diagnose (PwC P1S1). +
Persoon met Kanker in Relatie met de werkgever (PmK S14). +
Persoon met Kanker in Start behandeling (PmK S4)). +
Persoon met Kanker in Terug naar het werk (PmK S9). +
Persoon met Kanker in Twee jaar ziek - WIA keuring (PmK S16). +
Persoon met Kanker in Tweede gesprek situatie (PmK S3). +
Persoon met Kanker in Tweede gesprek situatie (PmK S3-1). +
Persoon met Kanker in Uitbehandeld (PmK S11). +
Persoon met Kanker in Vervolg starten nieuw werk (PwC P3obsS2bobs). +
Persoon met Kanker in Vervolg terugkeer naar werk (PwC P3obsS2aobs). +
Persoon met Kanker in Voorbereiding terugkeer naar werkplek (PwC P2obsS3obs). +
Persoon met Kanker in Werkafspraken maken situatie (PwC P1obsS4obs). +
De meeste werknemers zullen niet vaak te maken krijgen met de Wet Poortwachter. Naast alle onzekerheid rondom je diagnose en behandeling moet je je als werknemer nu ook bezighouden met formele zaken rondom je werk. Veel werknemers weten niet goed wat er op dit vlak op hun afkomt en wat ze op korte- en langere termijn kunnen verwachten. Dit kan voor extra spanning zorgen in een toch al zeer stressvolle tijd. +
At the time the diagnosis is made, there is usually no treatment plan yet. So there is still a lot of uncertainty. It is then up to the employee to decide whether he or she wants to inform the employer about the diagnosis.
<blockquote>
“Yes, I immediately called my boss, my manager at the time, in the parking lot of the hospital, I don't have a good result so I report sick. Yes, I have never been so secretive about it.” (WP1 - IP5)
</blockquote>
<blockquote>
“Then we went home first, afterwards, having a cup of coffee. Then I thought, I'll go to work anyway, they are expecting me now. But yes, I did not come to work until after 12 noon when I had said I am a little later. Everyone immediately looks at that door like that, what is the matter with you? So yes, then I said it right.” (WP1-IP2, p. 5)
</blockquote>
<blockquote>
“I actually said it very quickly at work. If you work every day it is a bit difficult, then you have to make up all kinds of things and lie and you know that you will say it later anyway.” (WP1-IP2, p. 6)
</blockquote> +
Op het moment dat de diagnose wordt gegeven is er meestal nog geen behandelplan. Er is dus nog veel onduidelijkheid. Het is dan aan de werknemer zelf om te beslissen of hij of zij dit de werkgever wel wil informeren over de diagnose.
<blockquote>
“Ja, ik heb eigenlijk meteen op de parkeerplaats van het ziekenhuis, mijn baas, mijn toenmalig manager gebeld, ik heb geen goede uitslag dus ik meld me ziek. Ja, ik heb er eigenlijk nooit zo geheimzinnig over gedaan.” (WP1 – IP5)
</blockquote>
<blockquote>
“Toen zijn we eerst nog naar huis gegaan daarna, even koffiegedronken. Toen dacht ik, ik ga toch maar naar mijn werk, ze verwachten me nu. Maar ja, ik kwam pas na 12.00 uur op het werk terwijl ik had gezegd ik ben ietsjes later. Iedereen kijkt dan meteen zo naar die deur, van wat is er met jou aan de hand? Dus ja, dan heb ik het maar gelijk gezegd.” (WP1-IP2, p.5)
</blockquote>
<blockquote>
“Ik heb het eigenlijk heel snel op mijn werk gezegd. Als je dan elke dag werkt is het een beetje lastig, dan moet je allemaal dingen gaan verzinnen en lopen liegen en je weet dat je het later toch een keer gaat zeggen.” (WP1-IP2, p.6)
</blockquote> +
De werknemer heeft de diagnose kanker gekregen en kan daar heel verschillend op reageren.
<blockquote>
“Na het eerste gesprek met mijn werkgever ben ik in een behandelingstraject terecht gekomen. Ik moet nu ook met mijn werkgever bespreken hoe de komende tijd eruit gaat zien….”
</blockquote>
# Er zijn mensen die zich ondanks de diagnose niet ziek voelen en gewoon aan het werk blijven. Dit kan veranderen zodra de behandeling begint maar er zijn ook mensen die tijdens de behandeling door blijven werken.
# Er zijn mensen die dusdanig door de diagnose uit het veld geslagen zijn dat ze zich meteen ziekmelden en stoppen met werken.
# Er zijn mensen die in overleg werken wanneer ze zich er goed bij voelen.
# Er zijn ook werknemers die zich al eerder ziekgemeld hebben omdat ze zich niet goed voelen en die vervolgens de diagnose kanker krijgen.
<blockquote>
“Ik sta nog 10 uur op de loonlijst als onderwijsassistent en ik heb het daar gewoon heel erg naar mijn zin. Heel fijn om maar even uit die bubbel te gaan. Gewoon een deel van een team te blijven” (WP1-IP12, p. 3)
</blockquote>
<blockquote>
“Nou ik ben dus in juni heb ik me ziekgemeld. Toen kon ik gewoon van de pijn niet meer op of om en toen is ook vrij snel de diagnose gekomen” (WP1 – IP12, p.4).
</blockquote> +
Verschillende zaken kunnen een rol spelen wanneer je als werknemer een beslissing moet nemen:
* De keus om te stoppen met werk is niet makkelijk. Het kan moeilijk zijn om het werk los te laten, omdat het werk houvast biedt en onderdeel is van je identiteit.
<blockquote>
“Ik vond het heel moeilijk om mijn werk los te laten. Ik heb me officieel ziekgemeld en ik had heel veel overuren, dat is ook niet normaal. Maar het is wel zo dat ik denk; ‘ja weet je, het heeft wel geholpen om ook nu dingen in perspectief te zien en op afstand.’ Eigenlijk is het maar werk. Ik heb er eigenlijk ook altijd wel een vorm van eigenwaarde aan ontleend en nu zie ik dat op de een of andere manier ik het dan toch minder nodig heb.”
</blockquote>
* Je besluit te stoppen met werken en staat ook achter die keus, maar vindt het wel lastig dat je niet weet hoelang dit gaat duren.
<blockquote>
“En dan uiteindelijk, toen het dan helemaal duidelijk was hoe de behandeling eruit ging zien, toen heb ik al het werk overgedragen. Verdeeld over mijn drie collega's eigenlijk. Ik heb toen gezegd; ‘Ik zie wel wanneer ik er weer ben.’ Dat was een beetje een open einde natuurlijk dat je niet weet van… misschien zie je me een half jaar niet, misschien sta ik volgende maand weer op de stoep om een paar uurtjes te werken.”
</blockquote>
* Je zou eigenlijk wel willen blijven werken maar kan onvoldoende continuïteit bieden en voelt je daardoor toch min of meer gedwongen om te stoppen. Dit is niet per se wat je zelf zou willen.
<blockquote>
“Toen ik in de bestraling en chemotablettenperiode kwam, toen ben ik er mee gestopt. Ook wel omdat het toen eigenlijk niet meer ging. Ook omdat ze [de werkgever] het gewoon te lastig vonden worden, want ik werkte gewoon nog wel een beetje.
</blockquote>
<blockquote>
Het gebrek aan continuïteit was natuurlijk wel lastig. Ik heb toen nog wel een afscheidsspeech gehouden. Daar zat de geneesheer-directeur ook bij en toen zei ik; ‘Wat ik heel bijzonder vind is dat iedereen nog wel een gezonde kant heeft, zelfs al ben je psychiatrisch patiënt. Het is heel bijzonder dat dat niet wordt gezien hier.’ Ik dacht, steek die maar in je broekzak en knoop hem maar dicht. En eigenlijk heeft het me ook wel geholpen dat ze liever wilden dat ik stopte want ik dacht altijd dat het bedrijf failliet ging als ik niet kwam.”
</blockquote>
Wanneer je met een externe verzuimcoach te maken krijgt kan dit vragen bij je oproepen. Misschien komt het contact onverwacht en weet je niet goed wat je van die persoon moet verwachten. Het kan tevens zo zijn dat je twijfelt aan de onafhankelijkheid van deze persoon. Tenslotte kennen ze je niet persoonlijk en hebben alleen telefonisch contact wat jou mogelijk het gevoel geeft dat ze je situatie niet goed begrijpen.
<blockquote>
“Vanmiddag belde ik met mijn werkgever, reïntegratie-coach en tot slot met mijn casemanager bij de arbodienst. Tot nu toe hadden we een beetje een moeilijke verstandhouding. Zij vond mij waarschijnlijk veel te koppig en eigenwijs, ik werd doodmoe van het feit dat ze me steeds in een hokje probeerde te drukken waar ik niet in pas. Tijdens mijn burn-out wees ze me graag op mijn plichten en kon ze niet wachten tot ik weer gewoon ging werken. Nu het woord kanker valt zet ze per direct een dikke streep door mijn reïntergratie-traject. Na 1,5 jaar gepusht te zijn om zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan, hoef ik nu helemaal niets meer te doen behalve beter te worden. Ik vind het bizar. Door één woord verandert alles terwijl ik me precies hetzelfde voel als gisteren.”
</blockquote> +
PwC in Aan het werk blijven (PwC P2S3-2). +